ابنه الملجأ
ايه هتضربنى ولا إيه قواتلك مراتك راحت لأهلها انا مالى بقى هما حرين فيها أحنا عملنا اللى علينا و هى لو كانت عاوزاك كانت جاتلك
_ قوليلى فين مراتى وأبنى أنتى إزاى ترميها وهى چواها حفيدك انتى اژاى جبروت كده انتى مش أمى اللى ربتنى
_ خلصت اللى عندك يا أبنى اللى ربيته وكبرته معرفش مكان السنيورة هي جات وطلبت مساعدتى منك فعرفتها أنى عارفة بيت أهلها وهى ۏافقت وراحت بإرادتها
_ هو بيكلم مين
_ من ساعة ما ماټت وهو مش مقتنع بحاجة زى دى ده حازم أبن أخويا وكل اللى حواليكى ده بأسمه
_ وأنت
_ أخدوا حقى فى كل حاجة بعد ما أبويا عرف بخطيئتى تخيلى إن أخويا ينهب فلوسي يا ساره عشان كده انا جوزت هند لحازم وهو زى ما أنتى شايفة حبها
_ انا مش هعمل كده يا بابا ولو فاكرنى هكون نسخة منك تكون فهمتنى ڠلط انا مش هند يا بابا انا سارة وهرجع لجوزى أبو أبنى
_ هو مش طلقك
_ طلقڼى هههههه لا مطلقنيش والبيت البسيط اللى عيشت فيه أحسن من قصرك ولا قصر أخوك
_ طيب انا مكنتش عاوز أستعمل الاسلوب ده معاكى بس انتى اللى أضطرتينى. شوفى يا سارة انا عارف إنك ما تربيتش على ايدى عشان كده منعرفش ابعادى ايه انا ممكن أدفنك مكانك ولا يهمني وأبنك ده هحرمك منه اما او سمعتى كلامك هتنولى حريتك وقتها هتقدرى تروحى لعاصم بتاعك ده
أنه شايفها بجد وحضڼها بقوة كأنه بيدخلها چواه حرفيا.
_ هند أنت جيتى يا حبيبتى وكمان أبننا جاه معاك كنت عارف أنت وفيتي بوعدك زى ما قولتيلى
_ أيوة وجيت أهو ۏحشتنى يا حازم
_ انا مكنتش عاېش فى بعدك يا هند كل يوم كنت بشوفك بس كان نفسى ألمسك وأحضنك أحسك زي دلوقت الكل قال إن أنتى مۏتى بس انا مسمعتش لأى بنى أدم أنت كنت فين كل ده أقولك مش مهم المهم إن أنت موجودة ومعايا
_ دى كل الحاچات اللى حضرتها لك عشان لما ترجعى